ÞURS

m. giant, ogre, monster (líkir þursum at vexti); þursa ráðbani ‘slayer of giants (Thor).

* * *

(sounded þuss), m., this interesting word occurs in no other Teut. language; [Dan. tosse = a fool]:—a giant, with a notion of surliness and stupidity; þursa líki þykki mér á þér vera, ertattu til brúðar borinn, Alm. 2; þurs (gen.) ráðbani, slayer of the giants, i. e. Thor, Hým. 19; með þursi þríhöfðuðum, Skm.; líkari eru þeir þursum at vexti ok sýn enn menskum mönnum, Eg. 110; þegja skal þurs ef hann sitr nökviðr við eld, Ísl. ii. 317 (see nökviðr); hann var kominn af þursum, Fas. i. 412; þursinn (the goblin) skautzt inn í bjargit, ii. 29; svá hefir Grettir sagt, at fyrir dalnum hafi ráðit blendingr, þurs einn, sá er Þórir hét, Grett. 137; vér skulum ginna þá sem þursa, Nj. 263; hrím-þurs, q. v.

2. a dull fellow, a dunce, Dan. tosse; so in the ditty, opt er sá í orðum nýtr, sem iðkar mentan kæra | en þursinn heimskr þegja hlýtr, sem þrjózkast við at læra, Hallgr.

3. the Rune Þ, Skm., Skálda 168.

II. a nickname, Eg.; svarti-þ., a nickname.

COMPDS: þursaberg, þursaskegg, þussasprengir.